land

n. land; aarde; volk; landschap; koninkrijk

--------

v. landen; neerkomen; belanden; doen belanden (in plaats of situatie); aan land zetten; aan land gaan; van boord gaan; anker uitgooien

land¹

[ lænd] 〈zelfstandig naamwoord〉

1 (vaste)land

2 〈als 2e lid van samenstellingen〉-land ⇒ -grond, -gebied

3 land(streek) ⇒ staat, gebied

4 (bouw)land ⇒ aarde, grond

5 grondgebied ⇒ lap grond, weiland

6 〈the〉platteland

7 〈meervoud〉land(erijen) ⇒ grondbezit

♦voorbeelden:

2   desert land • woestijn(gebied)

3   native land • vaderland

4   the fat of the land • het goede der aarde

7   own houses and lands • huizen en grond bezitten

¶ in the land of the living • in het land der levenden

     see how the land lies • bekijken hoe de zaken ervoor staan; poolshoogte nemen

     make land • land in zicht krijgen

     the promised land • het beloofde land

————————

land²

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 landen ⇒ aan land/wal gaan

2 landen 〈van vliegtuig〉

3 (be)landen ⇒ neerkomen, terechtkomen

♦voorbeelden:

3   〈informeel〉 land in a mess • in de knoei raken

     〈informeel〉 land (up) in prison • de gevangenis indraaien

¶ 〈informeel〉 I landed up in Rome • uiteindelijk belandde ik in Rome

II 〈overgankelijk werkwoord〉

1 aan land/wal brengen/zetten

2 doen landen ⇒ aan de grond zetten 〈vliegtuig〉

3 doen belanden ⇒ brengen

4 vangen ⇒ binnenhalen/brengen 〈vis〉

5 〈informeel〉in de wacht slepen ⇒ bemachtigen

6 〈informeel〉verkopen ⇒ toebrengen 〈klap〉

♦voorbeelden:

3   〈informeel〉 land someone in a mess • iemand in de knoei brengen

6   I landed him one in the eye • ik gaf hem een knal op zijn oog